കണ്ണനും കണ്ണീരും

പട്ടുപാവാടകള്‍ മേയുന്നകോവിലില്‍,

തൊട്ടുകൂടായ്മകള്‍ കായുന്നവേനലില്‍,

കുട്ടയില്‍ വില്‍ക്കാതിരിക്കുന്നകണ്ണനെ-

ത്തൊട്ടുകണ്ണീരുതുടക്കയാണിന്നവള്‍!

മഞ്ജിമമറഞ്ഞുമുറിവീണകവിള്‍ത്തടം,

മഞ്ഞനിറമാര്‍ന്നുനിറഞ്ഞനേത്രദ്വയം,

നെഞ്ചകത്താകെത്തുടിക്കുന്നനോവുമായ്‍,

സഞ്ചി‍യും തൂക്കിനടന്നുപോകുന്നവള്‍!!

കത്തുന്നവേനലില്‍കാലുകായുമ്പൊഴും,

കുത്തുന്നനോട്ടങ്ങളേറ്റുവാങ്ങുമ്പൊഴും,

പത്തുരൂപക്കെന്റെകണ്ണനെവാങ്ങുവാ-

നെത്തുമാരെങ്കിലുമെന്നുചിന്തിച്ചവള്‍!!

നല്ലകളിമണ്ണിലാണുണ്ടായതെങ്കിലും,
നല്ലനിറങ്ങളാലുയിരുണര്‍ന്നെങ്കിലും,
മെല്ലെച്ചിരിക്കുമാക്കണ്ണനെക്കണ്ടവര്‍
ചൊല്ലിമാറീ‘പത്തുരൂപയോ,കൂടുതല്‍!’

ഉള്ളുകായുന്നവള്‍ക്കന്തിയാവുമ്പൊഴും

എള്ളുതൂക്കംപണംവന്നുചേരാത്തതില്‍!

തള്ളിനീങ്ങും കാലമുള്ളെരിക്കുമ്പൊഴാ

മുള്ളുകുത്തുമ്പോലൊരുണ്ണിതന്‍ പൂമുഖം!!

ഉണ്ടവള്‍ക്കകലെയല്ലാതൊരോലപ്പുര-

യുണ്ടതിന്നുള്ളിലായെരിയാതടുപ്പുകള്‍!

ഉണ്ടബാക്കിച്ചോറുകൊത്തുവാനില്ലാതെ

മണ്ടുന്നുകാകര്‍ നിരാശരായ് നിത്യവും!!

ബൊമ്മപോലച്ഛനുണ്ടുമ്മറത്തിണ്ണയില്‍,

അമ്മയുണ്ടുന്മാദമാടും ചിലമ്പലായ്!

അമ്മയെത്തേടിക്കരഞ്ഞുവൈകുംവരെ

അമ്മിഞ്ഞകിട്ടാതുറങ്ങുന്നകണ്ണനും!!

വെണ്ണിലാവിറ്റുവീഴുന്നൊരാക്കൂരതന്‍‍

തിണ്ണമേലുണ്ണാതുറങ്ങാതെയിന്നവള്‍‍

കണ്ണനെത്തന്നെനിനച്ചിരിക്കുമ്പൊഴും

കണ്ണുനീരറ്റുപോകുന്നതില്ലൊട്ടുമേ!!

******************************************

[പണ്ടെന്നെങ്കിലും ഏതെങ്കിലുമൊരു അമ്പലപ്പറമ്പില്‍ നിന്ന് ഇങ്ങനെയൊരു പെണ്ണ് മനസ്സിന്റെ കാന്‍‌വാസില്‍ പതിഞ്ഞിരുന്നിരിക്കാം.എങ്കിലും മനുവിന്റെ ജീവിതരേഖകള്‍ എന്ന ബ്ലോഗിലെ “ഇവിടെല്ലാമിന്നും പഴയതുപോലെ”എന്ന പോസ്റ്റില്‍ നിന്ന് പ്രചോദനമുള്‍ക്കൊണ്ട് ചന്ദ്രകാന്തം എഴുതിയ “പീലിചാര്‍ത്തും പുഞ്ചിരി”യിലിട്ട നാലുവരി കമന്റായിരുന്നു ഈ കവിതയുടെ ബീജം!! രണ്ടാള്‍ക്കും പ്രത്യേകനന്ദി! ]